Moederdag, heb je genoten ?

by José Borst

Afgelopen zondag was het moederdag. Sinds ik moeder ben geworden in 1999 werd dit elk jaar goed gevierd. Daarvoor zette ik mijn eigen moeder natuurlijk ook flink in het zonnetje maar sinds ik zelf moeder ben heeft deze dag toch iets meer glans lijkt wel.

Ik kan me nog goed voorstellen hoe we dit in het begin vierden. Al dagen van te voren mocht ik op bepaalde plekken niet komen. Op school mocht ik de klas niet meer in en de tassen konden niet groot genoeg zijn om al die knutselwerken in te verbergen. Maar dan was het opeens de ochtend van moederdag …. Verplicht uitslapen natuurlijk, toch minstens een half uurtje. Ontbijt op bed ben ik persoonlijk niet zo van, gelukkig wisten ze dat en elk jaar stond er weer zo’n fantastisch gedekte tafel voor mij klaar. Weleens paprika chips op je brood gehad? Of lekkere jodenkoeken op een witte kadet? Ik zou het niet dagelijks doen maar zo voor één keertje in het jaar is het best te doen.

De tafel was altijd zo mooi gedekt en met zoveel kinderlijke fantasie, ik vond dat op zich al een cadeau op zich. En dan de cadeautjes … wat een opluchting zag ik bij de kids als ze het eindelijk konden geven. Ik weet dat ik vroeger het gedichtje uit mijn hoofd kon opzetten aan de rand van het bed maar gelukkig hoeft dat niet meer.

Ik heb helaas niet alle moederdag cadeautjes kunnen bewaren maar het zelfgemaakte kussen met mijn naam erop geborduurd van mijn oudste (laat ie het niet horen ????) ligt nog op mijn kantoor. En een ‘papierhouder’ van beschilderde wasknijpers (‘handig voor je boodschappenlijstje mamma’) staat nog op de piano. Papier met versje erop ietwat omgekruld.

Afgelopen weekend was het dus moederdag. En tegelijkertijd de verjaardag van mijn jongste. Wat uiteraard voorrang heeft. Maar dochterlief had ook een cadeautje voor mij maar helaas had ze dat verstopt in de kast van broerlief (toen hij op werkweek was). En laat broerlief nou een slot op zijn kast hebben – en de kast dus de vorige dag op slot te hebben gedaan. Broerlief was pas om 3.30 uur in de nacht thuis na een nacht werken dus helaas, die slaapt wel even uit. Hem wakker maken voor de sleutel vond ik geen optie want: komt humeur niet ten goede. En dus moest ik geduld hebben tot de lunch. Maar mijn geduld werd beloond met heerlijke douchecrème.

Uitslapende zoon ging, eenmaal wakker geworden, linea recta naar de winkels en kwam terug met een fantastische bos bloemen en de melding dat ik toch wel een toffe moeder ben. Mijn dag kon niet meer stuk …

Lieve groet, José